23 marca. Dzień Przyjaźni Polsko-Węgierskiej.

W 1989 r. Polacy i Węgrzy odzyskali wolność. Nasze suwerenne relacje zaczęły być na nowo odbudowywane. Już w 1991 r. powstała Grupa Wyszehradzka, początkowo składająca się z trzech państw, a po rozpadzie Czechosłowacji - z czterech. Polska, Węgry, Czechy i Słowacja spotykają się regularnie w ramach V4 przejmując rotacyjnie jej przewodniczenie.

12 marca 2007 r. upamiętniając długie dobrosąsiedzkie stosunki parlament Węgier jednogłośnie uznał 23 marca Dniem Przyjaźni Polsko-Węgierskiej, a cztery dni później taką uchwałę przez aklamację przyjął polski Sejm. „Od ponad 1000 lat Polacy i Węgrzy żyją w tej samej części Europy tworząc trwałe więzy łączące oba narody na wielu płaszczyznach: politycznej, społecznej, kulturalnej i ekonomicznej. Wielokrotnie wspólnie odpieraliśmy zagrożenia płynące i ze wschodu i z zachodu” - głosi podjęta przez aklamację uchwała Sejmu. 
 

Węgrzy od setek lat są bliskimi przyjaciółmi naszego narodu. Sympatia ta opierała się na głębokim przekonaniu Polaków o podobieństwie charakterów narodowych polskiego i węgierskiego, a wyrażającym się w porzekadle „Polak, Węgier dwa bratanki ...”. Przysłowie mówi o specjalnym związku między dwoma europejskimi narodami i jest ewenementem niemającym podobieństw w żadnych innych relacjach, tak obecnie jak i wcześniej, względem dwóch narodów. Pierwotny tekst miał następujące brzmienie: „Węgier, Polak dwa bratanki i do konia i do szklanki. Oba zuchy, oba żwawi, niech im Pan Bóg błogosławi”.